Jak zapamiętamy 2006 rok? Może na początku wydarzenia, które wstrząsnęły muzycznym światem: Genesis postanawia zrobić reunion. Tym samym szlakiem poszedł skład Roxettte. Tego roku, świat muzyki pożegnał geniuszy: J. Dilla, Syd Barett czy James Joseph Brown. Jednak był to mimo wszystko, wyjątkowy czas dla muzyki (o czym większość z was zapewne zapomniała). Jakie nostalgiczne brzmienie miał 2006 rok?
Słodko-gorzkie brzmienie 2006 roku
Ścianka – Pan Planeta
Szukamy autorów / twórców kontentu. Tematy: film, streetwear, kultura, newsy. Chcesz współtworzyć życie kulturalne twojego miasta? Dołącz do ekipy HIRO! Kliknij tutaj, aby dowiedzieć się więcej
Czwarty i jednocześnie ostatni album składu Ścianka. Płyta, która zakończyła całą historię, rozpoczętą w Sopocie w 1994 roku. I pamiętne Biodro Records! (ktoś pamięta ten label?).
Arctic Monkeys – Whatever People Say I Am, That’s What I’m Not
Ludzie wpadli w szał, a zespół (Arctic Monkeys) zszedł ze sceny w przekonaniu, że może w coś się władowali. Kilka koncertów później, grali już na Sheffield Forum, naprzeciw tłumu, który znał słowa piosenek lepiej, niż sam Alex. Nie byli w stanie tego pojąć, ale z jakiegoś powodu rzesza ich zagorzałych fanów stale rosła: przyczyną były płyty demo, które na wzór punk, rozdawali na swoich koncertach.
Pracowałem kiedyś w barze i naprawdę irytowało mnie, kiedy członkowie różnych kapel zachęcali: ‘Mamy na zapleczu płyty na sprzedaż, po trzy funty za sztukę’,” opowiada Alex. “Myślało się wtedy: ‘Odpieprz się! Za kogo ty się człowieku uważasz?’ Raz nam się zdarzyło, że ludzie dosłownie wrzeszczeli o te demówki jak szaleni i pomyśleliśmy sobie ‘O kur…, to jest świetna sprawa.
Źródło tekstu: fan.pl
To album, który zmienił wszystko. Dzieciaki z Sheffield, wyprzedają dziś stadiony i mają sporo żelu na włosach. A Whatever People Say I Am, That’s What I’m Not, stał się najszybciej sprzedawanym debiutanckim albumem w historii brytyjskiego rynku muzycznego.
Myslovitz – Happines is Easy
Kilka ciekawostek o tym albumie:
- Panowie z Mysłowic, zgromadzili na szóstej płycie ciekawe osobistości: Marię Peszek na chórkach, Andrzeja Smolika, Macieja Paczkowskiego.
- Powieść Gabriela Marqueza Sto lat samotności była inspiracją do stworzenia słynnego W deszczu maleńkich, żółtych kwiatów… które było również trzecim singlem promującym album.
Amy Winehouse – Back to black
Teraz zapewne, niektórzy krytycy chowają głowy w piasek. Jednak, kiedy wyszedł otrzymywał od najważniejszych muzycznych tytułów… stanowczo słabe recenzję. Noty zmieniły się, kiedy pokrył się 13-krotnie platyną, sprzedał w niemal 19-krotnym nakładzie, otrzymał najważniejsze muzyczne nagrody. Jak Mark Ronson wspomina ich spotkanie?
Zatrzymała się w Soho Grand za rogiem i powiedziałem jej, że nie mam teraz nic, co mógłbym jej zagrać, ale jeśli pozwoli mi popracować nad czymś przez noc, może wrócić jutro. Wymyśliłem więc ten mały riff na fortepianie, który stały się akordami zwrotki utworu „Back To Black”. Za nim umieściłem tylko stopę, tamburyn i mnóstwo pogłosu. Wróciła następnego dnia i bardzo jej się to podobało, ostatecznie została na dwa tygodnie i opracowaliśmy pięć lub sześć piosenek.
Źródło tekstu: smoothradio.com
Nostalgiczny bunt i dzieciaki z Bristolu
Gossip – Standing on the way of control
Zawsze bałam się pisać teksty, ale numer „Standing in the Way of Control” ukazała się w ciągu dwóch minut. Wykorzystałam osobiste doświadczenia, takie jak dorastanie w Pasie Biblijnym i bycie etykietowanym suką, ponieważ nie byłam chodzenie na zajęcia z pism świętych i nazywanie mnie słabym, ponieważ seksizm, rasizm i homofobia naprawdę na mnie wpływały. Mój wzrost też wtedy był większym problemem. Nie prześladowano mnie w szkole ani nic – byłam towarzyska i popularna – ale byłam. Zadaję sobie pytanie: Dlaczego ludzie tak myślą? – Beth Ditto
Źródło cytatu: pop-musica.ca
Czy tylko dla mnie, t e n utwór Gossip, to wspaniały powrót do Bristolu i pewnego serialu?
Kasabian – Empire
Z Kasabian zasada jest prosta: można ich kochać lub nienawidzić, po prostu nie można ich ignorować. Zarzucali im przeciętny debiut (?!). Porównywani do Primal Scream czy The Stone Roses. Z różnymi notami od krytyków, zawsze robili po prostu swoje, sporo przy tym bluzgając i ostrzegając: nie ma sensu, byś wchodził nam w drogę. Dlatego na drugim albumie postanowili, że nie będą znów trzymać się zasad. Dlatego otrzymaliśmy basy, syntezatory, rockową gitarę i smutną balladę. Cały czas nie potrafię zrozumieć krytyki nad świetnym Shoot the Runner. O co wam chodzi szanowni krytycy do cholery?
The Kooks – Inside in/Inside out
Debiut The Kooks to imponujący zbiór dopracowanego popu, który nawiązuje do tradycji angielskiego ska z lat 80. Panowie trzymali się bezpiecznego dla nich indie, w postaci łatwego do śpiewania refrenu z jangowymi gitarami. Mieli dość proste teksty, romansowali z britpopową melodią. Czyli jednym słowem dostaliśmy płytę, o której chcę się pamiętać. I do której dobrze wrócić.
Tekst: Marta Duszyńska
