„Ucz się na błędach – tym razem nie na swoich!” – podpowiada Wydawnictwo Niebieskie na okładce książki Jakuba Łaszkiewicza „Kryształ”. Premiera 22 kwietnia!
„Kryształ” – realistyczna powieść o młodych dorosłych
„Kryształ” to realistyczna powieść o młodych dorosłych z Poznania. Anka, Zuzia, Bartek i Adam – czwórka przyjaciół, która wiedzie imprezowe życie w centrum wielkiego miasta. Alkohol, narkotyki, muzyka pozwalają im się wyluzować, dobrze zabawić i stworzyć pozór bycia atrakcyjnym dla otoczenia. Są też sposobem, aby zapomnieć o problemach przywiezionych z rodzinnych domów, nieudanych związkach, porażkach w pracy i na uczelni.
Tytułowy „kryształ” to popularny dopalacz na bazie metamfetaminy. Daje uczucie błogostanu, przypływ energii, pobudzenie seksualne. Ale równocześnie obciąża serce i uszkadza mózg, prowadząc do psychoz i urojeń.
HIRO Technologia. Porównanie Sonos ACE i AirPods Max.
Autor „Kryształu” szkicuje świat pokolenia Z, do którego sam należy. Opisuje trudne relacje z rodzicami, dylematy związane ze studiami i pierwszą pracą, budowanie rówieśniczych relacji i pierwsze miłości. Podejmuje też tematy społeczne dotyczące młodych-dorosłych, którzy eksperymentują nie tylko z różnego rodzaju używkami, ale także eksplorują świat relacji angażując się w sugardating, związki z MILF-ami czy wręcz przeciwnie – z nieletnimi.
Wydawca oznaczył na okładce książki sugerowany wiek jako 16+. Sam autor mówi, że „Kryształ” jest „teoretycznie dla nastolatków i młodych dorosłych, w praktyce wydaje mi się, że ich rodzice też mogliby zerknąć okiem. I nikomu najpewniej to na złe nie wyjdzie”.
O autorze
Jakub Łaszkiewicz (ur. 2001) – młody pisarz, stand-uper, dziennikarz, mieszkaniec Poznania, z pierwszą książką debiutował jako 16-latek. „Pisanie czasami sprawia mi frajdę, bywa, że działa terapeutycznie, innym razem pozwala odciąć się troszkę od rzeczywistości, żeby wykreować własną, fikcyjną, na kartce” – mówi i dodaje, że lubi gry słowne i fascynuje go elastyczność języka polskiego. Doświadczenie stand-upera pozwala mu zachować językowy balans i równocześnie nie zbanalizować społecznego problemu, jakim są dopalacze i narkotyki. W „Krysztale” w czytelny sposób pokazuje mechanizm uzależnienia i jego skutki.
Autor o książce
„To historia o zagubionych młodych ludziach, którzy ćpają. Ludzie zawsze byli zagubieni i zawsze uciekali w używki. Zagubienie wynika przede wszystkim ze zderzenia z rzeczywistością, z tak zwanym dorosłym życiem. Musisz być odpowiedzialny, ogarniać rzeczy, podejmować decyzje, nieustannie szukać walidacji wśród przyjaciół lub ludzi, którzy się przyjaciółmi nazywają i w ogóle jesteś jak dziecko, które stary wyrzucił w foliowym worku na środek jeziora, a nieszczególnie umiesz pływać”.
