Piercing to jedna z najstarszych metod ozdabiania ciała. Był znany już w czasach cywilizacji Majów i Azteków. Miłowali się w nim egipscy władcy. Jednak nawet tak drobny zabieg jak przekłucie nosa wymaga profesjonalnego podejścia, zarówno z naszej strony, jak i ze strony specjalisty. Dlatego przybliżamy metody i typy piercingu nosa, podpowiadamy jak się przygotować do zabiegu oraz jak dbać o ciało po zabiegu.

Andrzej Gagz, manager i piercer w łódzkim studiu tatuażu SIGIL Tattoo, omawia najważniejsze zagadnienia związane z piercingiem nosa.

 

Przygotowanie do zabiegu piercingu nosa

Jak doradza Andrzej Gagz, najpierw zrób research. Upewnij się, że salon do którego się wybierasz, spełnia Twoje wymagania. Skorzystaj z poleceń znajomych lub opinii na temat danego studia. Jeśli nie jesteś czegoś pewny/a, zadzwoń do wybranego przez siebie salonu, i zadaj pytania, które cię nurtują. W dobrym salonie na pewno twoje wątpliwości zostaną potraktowane poważnie. Warto zaznaczyć to, że nie zawsze oferta zaoszczędzenia kilkudziesięciu złotych okaże się być korzystna. Nie warto ryzykować nieprofesjonalnie wykonanego zabiegu.

Kolejną rzeczą, nad którą trzeba się zastanowić jest wybór samego miejsca, w którym chcemy mieć zakładany kolczyk. Decydując się na kolczyk w nosie czy jego okolicach, trzeba wziąć pod uwagę tryb naszego życia oraz ewentualne akcesoria, które mogą zahaczać o high nostril.

Przed samym zabiegiem, upewnij się, że nie istnieją żadne przeciwskazania dla wykonania zabiegu w danym miejscu, które mogłyby spowodować spowolniony proces gojenia się rany. W końcu każde przerwanie ciągłości tkanki, wiąże się z mniejszym lub większym ryzykiem.

Rodzaje kolczyków do piercingu nosa

Przy procesie przekłuwania nosa, pierwszy kolczyk, który się zakłada jest kolczykiem tymczasowym. Jest nieco dłuższy od docelowego kolczyka. Dlaczego? Podczas wstępnych faz gojenia się, tkanka może napuchnąć, a jeśli kolczyk byłby zbyt krótki to przekłute miejsce nie tylko nie będzie dobrze się goić, ale i w sytuacji zaognionego stanu zapalnego, wyjęcie go będzie znacznie bardziej problematyczne. Dodatkowo, taki kolczyk zwiększa dostęp powietrza do gojącej się rany, co wpływa korzystnie na proces gojenia. Po paru miesiącach (z reguły 2-4) zakłada się już kolczyk docelowy, który z pewnością będzie prezentował się efektowniej na nosie.

Kolczyki do nosa występują w różnych grubościach, od 0.8  do 1.2 mm.

• Nostril – Polega na przekłuciu płatka nosa i najczęściej zakładany jest prostym kolczykiem z kuleczka, dyskiem lub krysztalkiem, kółka lub podkowy (niepełny ring zakończony dwoma kuleczkami). Ozdabia on jedną stronę nosa, jednak umiejscowienie nie jest obciążone żadnym znaczeniem. Jedynym kryterium jest to, z której ze stron – czy z prawej, czy z lewej – kolczyk będzie się atrakcyjniej prezentował. Przekłuwa się miekką chrząstkę w związku z czym, trzeba się spodziewać chwilowej opuchlizny. Dlatego właśnie, tak ważna jest w tych momentach cierpliwość.
• High nostril – To z kolei wysokie przekłucie płatka nosa. W przypadku tego przekłucia, stosuje się kolczyki kuleczki lub diamenty, gdyż zastosowanie kolczyka w formie kółka, mogłoby spowodować jego odstawanie.
• Septum – to jedno z przekłuć, które obarczone jest nieco większym Umieszczone w przegrodzie nosowej, zależne jest właśnie od jej budowy. Jeśli przegroda nosowa jest nierówna, istnieje ryzyko, że kolczyk nie będzie układał się tak, jakbyśmy chcieli – może się przekrzywiać, przekręcać w lewo lub w prawo, a nawet przesuwać w głąb nosa. Przekłucie wykonuje się specjalistycznymi narzędziami, a sam kolczyk zakładany jest najczęściej w formie kółka, podkowy lub banana.
• Rhino – To wertykalny kolczyk, mieszczący się na samym czubku nosa. Igła przechodzi pionowo przez czubek nosa.
• Septril – To jedno z najrzadszych przekłuć. Przekłucie znajduje się również na środku nosa, idealnie między dziurkami. Najpierw przekłuwa się przegrodę nosową, a potem w wygojonym kanale umieszcza się kolczyk typu labret.
• Mantis – Sposób zakładania jest analogiczny do zakładania rhino, jednak odbywa się horyzontalnie.
• Nasalang – To z kolei rodzina mantisa, ale znajdująca się nieco wyżej – w okolicach wysokiego nostrilla. Kolczyk ułożony jest horyzontalnie i z dwóch stron symetrycznie.
• Bridge – To jeden z najbardziej ryzykownych piercingów. Znajdujący się u zwieńczenia nosa, znajduje się bardzo blisko granicy przebiegu splotów nerwowych. W skrajnym przypadku uszkodzenie nerwu może spowodować częściowy paraliż twarzy. Z tego względu, nie wszyscy piercerzy podejmują się wykonywania tego przekłucia. Oczywiście ryzyko jest bardzo małe, ale jest.

Przeciwwskazania

Piercing nosa to zabieg o niskiej klasyfikacji ryzyka, jednak istnieje parę przeciwwskazań, które trzeba wziąć pod uwagę, decydując się na przekłucie nosa. Może nim być alergia na nikiel lub inne składniki materiałów wykorzystywanych w kolczykach, krzywa przegroda nosowa, a także skóra skłonna do bliznowaceń. W takiej sytuacji, gojenie się ran zachodzi znacznie wolniej i istnieje zwiększone ryzyko pozostania nieestetycznych blizn na skórze.

Metody piercingu nosa

Najbardziej popularna metoda przekłuwania to pistolet. Trzeba jednak zaznaczyć, że profesjonalni piercerzy nie używają pistoletów. Dlaczego? Biżuteria do takiego systemu często jest znacznie niższej jakości, kolczyki często zaopatrzone są w zaciski i motylkowe zapięcia, a w dodatku zdarza się, że są za krótkie. Ostre ranty motylkowego zapięcia mogą kaleczyć istniejącą już ranę, a jeśli kolczyk jest za ciasny, to może to prowadzić do zwiększonej opuchlizny.

Piercerzy korzystają najczęściej z metody przekłuwania igłą iniekcyjną lub wenflonem. Drugi rodzaj igły pozwala na bardziej precyzyjne zaaplikowanie kolczyka poprzez rurkę. Po wyjęciu igły, zostaje w ciele rurka, która tamuje jednocześnie krwawienie i to właśnie przez nią przeciąga się kolczyk.

Ból

Chociaż każdy ma inny próg bólu, jeśli chodzi o modyfikacje ciała, przekłuwanie nosa wiąże się ze stosunkowo niewielkim dyskomfortem. Przez chwilę oczy będą łzawić, ale tylko dlatego, że kość nosowa jest połączona z kością gałki ocznej. Jak mówi sam Andrzej Gagz, klientom zdarza się uronić łezkę.

Cały zabieg trwa dość krótko  – samo przekłucie to parę sekund, w przypadku septum może zająć to chwilę więcej. Należy jednak pamiętać, że sama wizyta to nie tylko przekłucie nosa – najpierw w studio należy odpowiednio przygotować stanowisko, zdezynfekować miejsce przekłucia, a następnie je zaznaczyć, dopasować kolczyk do budowy nosa i grubości skóry. Dopiero po tych działaniach, można przejść do zabiegu.

Pielęgnacja po piercingu nosa

Pielęgnacja pozabiegowa to czynność, która zagwarantuje odpowiednio gojenie się rany. Po samym zabiegu, zaleca się przemywać solą fizjologiczną miejsce przekłucia. Nie jest to roztwór, który sprawi, że rana będzie się szybciej goić, ale będzie ją oczyszczać i rozpuszczać ew. powstające strupki, które w punkcie styku z kolczykiem, mogą hamować zrastanie się naskórka. Istotne jest, aby tuż po zabiegu nie dotykać kolczyka, a tym bardziej go nie wyjmować. Dotykając rany, narażamy ją na infekcje, a także pobudzamy naczynia krwionośne do krwawienia. Zaleca się również przemywanie nosa wodą morską, szarym mydłem lub srebrem koloidalnym.

Czego unikać krótko po zabiegu? Z pewnością długiego moczenia ciała np. w basenie. Z pływaniem powinniśmy odczekać co najmniej dwa tygodnie. Choć picie alkoholu, jak powszechnie wiadomo, rozszerza naczynia krwionośne, to w przypadku przekłucia nosa czy uszu, nie powinno doprowadzić do krwotoku. Niemniej jednak, nie zaleca się spożywania napojów wysokoprocentowych.

Zobacz też: Wszystko co chcesz wiedzieć zanim zrobisz sobie tatuaż. Rozmowa z tatuatorką Magdaleną Meissner.