Up To Date Festival ogłosił 11 artystów, którzy wystąpią we wrześniu w Białymstoku

Wojtek Sokół to jeden z najprężniej działających artystów na polskiej scenie rapowej, na której jest aktywny już od 20 lat. Pierwsze formacje, które współtworzył już pod koniec lat dziewięćdziesiątych – TPWC, ZIP Skład i WWO – oraz ich ówczesne produkcje, raz na zawsze określiły kanon polskiego hip-hopu. Dla Sokoła nie istnieją zamknięte ramy gatunkowe. Jest eksperymentatorem, który wiersze Różewicza czy Wyspiańskiego interpretuje z taką samą wrażliwością i celnością co uliczne historie z mrocznych obszarów wielkiego miasta. Raz refleksja i introspekcja, raz wciągająca fabularna narracja – niezależnie od przyjętej formuły Sokół artystycznie wymyka się jakiejkolwiek oczywistości. Mocny język jego tekstów zawsze miesza się z rozległymi inspiracjami i bogactwem anegdot. Podczas Up To Date Festival, Sokół zaprezentuje materiał ze swojej najnowszej płyty.

Jeden z najbardziej tajemniczych, ekscytujących i konsekwentnych wyzwań w muzyce elektronicznej. To trzeba po prostu zobaczyć i usłyszeć na żywo!

IC3PEAK to rosyjska opowieść muzyczna z gatunku horroru stworzona przez Nastyę Kreslinę i Nicka Kostyleva – artystów audiowizualnych mieszkających w Moskwie. Ich spektakularny, niezwykle popularny pomysł muzyczny łączy w sobie mroczną stylistkę dark popu z chwytliwymi tekstami i charakterystycznym, wysokim głosem wokalistki przeplecione tanecznymi, mocnymi bitami.

Twórcy IC3PEAK podkreślają również, że sami są odpowiedzialny za całą stronę wizualną swojego projektu. Wszystkie prezentowane grafiki, filmy czy teledyski są owocem ich artystycznej, bardzo spójnej koncepcji.

Nie ma drugiego takiego producenta jak Legowelt. Jego artystyczne eksploracje obejmują całe światy – i te rzeczywiste i te wyimaginowane a owocem tych eksploracji jest niepowtarzalna muzyka od lat poruszająca serca, ciała i umysły słuchaczy. Tworzy od wczesnych lat dziewięćdziesiątych jako czołowy przedstawiciel sceny Dutch West Coast oraz rodziny Intergalactic FM. Inspiracje czerpie między innymi z Detroit i Chicago ale miesza to z nieoczywistymi wcale elementami kultury fantasy czy science fiction, otrzymując niepowtarzalną wybuchową mieszankę.

Od zawsze zainteresowany starymi, szumowymi automatami perkusyjnymi, których dźwięki łączy z analogowymi teksturami a całość wzbogaca o owoce swoich sonicznych poszukiwań i zdobyczy wyciągniętych ze stylistyk typowych dla szalonego house’u czy techno. Wydał niezliczoną ilość epek a jego płyty długogrające cieszą się zasłużoną sławą wśród fanów i krytyków.

W Białymstoku zagra na żywo jako GLADIO Live – czyli pod jednym ze swoich najbardziej rozpoznawalnych artystycznych pseudonimów z początków XXI wieku.

Special Request to nowy alias Paula Woolforda – ikony muzyki house i techno. Przedsięwzięcie zainspirowane konwencją i klimatem brytyjskich, pirackich rozgłośni radiowych łączy w sobie surową energię i różnorodność muzyki rozpowszechnianej za pośrednictwem fal na nielegalnych pasmach. Konwencja stała się inspiracją do mocno tanecznych produkcji odkrywających na nowo oraz łączących w sobie estetyki house’u darkside techno i chaotycznych, porywających z siłą tornada breaków spod znaku hardcore/jungle.

Pochodzący z Leeds Paul Woolford jest najczęściej kojarzony z klasycznym techno i wytwórnią Planet E z Detroit. Nowy pseudonim artystyczny posłużył jednak artyście do eksploracji muzyki bardziej cielesnej i niepokornej co zaowocowało niepowtarzalną fuzją wyżej wymienionych gatunków z nowoczesnymi technikami produkcji.

https://www.youtube.com/watch?v=bZD7BhwYTJg

Milena jest producentką i performerką mieszającą na co dzień w Reykjaviku. Swój niepowtarzalny styl muzyczny rozwija od 6 lat, najczęściej skupiając się na estetyce ambientu, brzmieniach eksperymentalnych i techno, w którym łatwo się zapomnieć.

Po tym, jak prezentowała swoją muzykę m.in. w berlińskim Tresorze czy Corsica Studios w Londynie przyszedł czas na Białystok, w którym zagra między innymi utwory ze swojego debiutanckiego winyla: Immensity EP wydanego przez label Delirio.

O ile producenci wszelkich maści przyzwyczaili nas już lata temu do widoku pana za didżejką wpatrującego się ze skupieniem w ekran laptopa, o tyle Andy Jenkinson, znany szerzej jako Ceephax Acid Crew postanowił zredefiniować ten model i na scenę wkracza ciągnąc ze sobą praktycznie niekończący się sznur perkusyjnych automatów i syntezatorów. Artysta utrzymuje, że to pozwala mu na lepszy kontakt z muzyką i słuchaczami a swoje motto sprowadza mniej więcej do stwierdzenia JL na 100% gdzie L odnosi się do Laptopa.

Wydaje się, że każdy artysta ma swoją opowieść. Narracja Frederica Lindemanna, szerzej znanego jako Desroi należy do ciekawszych w gatunku. Jego działania wydają się podporządkowane pewnej artystycznej, modernistycznej wizji o bardzo określonej strukturze.

Za sprawą edukacji (absolwent kompozycji na Folkwang University of Arts) ma pełniejszy ogląd podejmowanych przez siebie działań muzycznych i daje mu to silną pozycję na współczesnej scenie elektronicznej. Konikiem Frederica jest eksploracja powiązań pomiędzy muzyką współczesną a techno a ostatnio stwierdził nawet, że aranżacja, melodia i harmonia mają dla niego rolę drugorzędną wobec istotniejszej, jego zdaniem, sfery obejmującej przede wszystkim rytm, teksturę i nowe brzmienia. O prawdziwości tego stwierdzenia można łatwo przekonać się słuchając jego muzyki. Techno Desroia jest wielowarstwowe ale równocześnie pozbawione wszelkich nadmiernych komplikacji. Utwory wydają się mieć ścisłą, zorganizowaną strukturę chociaż pozornie pozbawiona fajerwerków muzyka dopiero przy bliższym poznaniu odkrywa swoją prawdziwą, bardzo abstrakcyjną naturę.

Sety didżejskie Desroia mają bardziej klubowy charakter, podczas gdy performansy live cechuje raczej bezkompromisowe oddanie techno w czystej formie. Obu formom grania nie brak jednak charakterystycznej surowości i eksperymentu, zwłaszcza w sferze brzmieniowej.

W tym roku ukaże się jego epka Azara wydana nakładem hiszpańskiego labelu Envra.

Jeden z najbardziej ekscytujących producentów muzyki elektronicznej w Wielkiej Brytanii, okrutny perfekcjonista. Twórca multi-dyscypilnarnego projektu self*care, zainicjowanego w październiku 2018 sześcio-utworową EP-ką.

W czasach przesytu muzyki, która brzmi podobnie (jeśli nie prawie tak samo), Mike Parker wyróżnia się rytualistycznym i eksperymentalnym podejściem do tworzonych przez siebie dźwięków. Jego brzmienie jest od razu rozpoznawalne.

Na scenie działa od ponad 20 lat i w przeciągu tego czasu pokazał jak wciąż w oryginalny sposób można interpretować muzykę techno. Ta unikatowość okazała się decydująca i przyniosła mu światową rozpoznawalność oraz zainspirowała całe pokolenia producentów.

Założyciel labelu Geophone zaczynał przygodę z muzyką w Stanach Zjednoczonych ale szybko koncertował również po drugiej stronie oceanu a jego muzyka na stałe zagościła na krążkach najbardziej szanowanych wytwórni europejskich

Jako DJ Mike Parker szlifował warsztat już od połowy lat 90 promując amerykańską scenę warehouse’ową. Jego hipnotyczne, abstrakcyjne sety przyniosły mu szybko szerokie uznanie, rzesze fanów i możliwość prezentacji swoich działań w całej Ameryce, Europie i Azji.

Parker od samego początku potrafił umiejętnie zestawiać nowe brzmienia, równocześnie hołdując starym dobry wartościom techno co niewątpliwie przyczyniło się do wykreowania unikalnego stylu. Nie zaprzestaje poszukiwań i umiejętnie, bardzo świadomie kształtuje swoją niszę we współczesnej muzyce elektronicznej.

Muzyk i aktywista. Od pierwszych undergroundowych imprez rave do dziś nie porzucił misji rozprzestrzeniania swej miłości do bezwzględnych, surowych, analogowych brzmień, za pomocą których wyraża się w muzyce elektronicznej. Założyciel wytwórni Rave or Die oraz New Flesh Records ma na swoim koncie ponad czterdzieści wydawnictw co czyni go jednym z najbardziej płodnych producentów muzycznych na elektronicznej mapie Francji.

Jak sam twierdzi, po życiowej i muzycznej ścieżce prowadzi go czysty instynkt. Artysta z Lyonu, w pełni oddany analogowym brzmieniom i winylowym płytom zdecydowanie postawił na kontynuację pracy prekursorów muzyki elektronicznej a swoje metody ekspresji rozwija w oparciu o bardzo wyraźne, określone, ciężkie bity prowadząc słuchacza ku melancholijnym, tanecznym, emocjonalnym przestrzeniom, nad którymi w pełni panuje.

Zdjęcie wyróżniające: Krzysztof Karpiński