Pióra Ukrainy

 

#1 Orfeusz – Gogolowiec

http://wyborcza.pl/1,75475,12759125,Andruchowycz_po_wyborach__wladza_to_bandyci.html
http://wyborcza.pl/1,75475,12759125,Andruchowycz_po_wyborach__wladza_to_bandyci.html

 

Oferta pracy w HIRO

Szukamy autorów / twórców kontentu. Tematy: film, streetwear, kultura, newsy. Chcesz współtworzyć życie kulturalne twojego miasta? Dołącz do ekipy HIRO! Kliknij tutaj, aby dowiedzieć się więcej


Jurij Andruchowycz jest z pewnością najpopularniejszym w Polsce i całej Europie pisarzem z Ukrainy. To laureat prestiżowych wyróżnień, w tym nagrody Angelusa. Można powiedzieć, że utorował swoim rodakom drogę do polskich czytelników. W powieściach jego autorstwa – „Perwersji”, „Moscoviadzie” czy „Dwunastu kręgach” odnajdziemy wrażliwość i i gust prawdziwego znawcy literatury światowej, mistrzowsko żonglującego jej motywami i estetykami. Tworzy przy tym nową jakość opowieści na pograniczu jawy i snu opowiadane za pomocą wielu stylistyk niemal jednocześnie. Oprócz prozy wydał także wiersze i eseje, a pod koniec ubiegłego roku ukazała się książka – wywiad z pisarzem autorstwa Pawła Smoleńskiego „Szcze nie wmerła i nie umrze”. Co ciekawe Andruchowycz nagrywa i koncertuje z wrocławską eksperymentalną kapelą Karbido.

 

#2 Z ducha punka

http://culture.pl/pl/artykul/serhij-zadan-o-tworczosci-polskiego-noblisty
http://culture.pl/pl/artykul/serhij-zadan-o-tworczosci-polskiego-noblisty

 

Poetyka Serhija Żadana to z kolei gniewne, przesiąknięte alkoholem i muzyką buntowników post-manifesty wciąż aktywnego pokolenia ukraińskich 40-latków. Co ciekawe, w jego powieściach tematy rozczarowań ideałami młodości i nie do końca różową przemianą ustrojową przeplatają się na równych prawach z tematyką miłości. Ślepej, trudnej i boleśnie wyolbrzymionej, jak u nastolatków. Sięgnijcie po jego najnowsza „Mezopotamię” lub po kilka lat starsze „Depeche Mode” lub „Anarchy in the UKR”.

 

#3 Kobieta i koszmar

http://www.pociag76.pl/index.php?dzial=proza&id=3
http://www.pociag76.pl/index.php?dzial=proza&id=3

 

O wiele mniej pokoleniowe i polityczne są z kolei książki Sofii Andruchowycz, córki Jurija. Jako dwudziestokilkulatka, pisarka tematem swoich opowiadań w zbiorze „Siomga” (w Polsce opublikowany w 2009) uczyniła osobiste przeżycia – zmaganie się z pisarstwem, pierwsze przeżycia miłosne, historie z dzieciństwa zniekształcone przez bujną i lękliwą wyobraźnię. Daleko jej jednak do typowej banalnej twórczości pamiętnikarskiej. Swoje wspomnienia przerobiła na mrożące krew w żyłach thrillery z elementami erotycznymi, psychologicznymi i kryminalnymi. Wszystko napisane językiem niezwykle plastycznym i sugestywnym. Jej opowiadania na długo zapadają w pamięć, sprawdźcie sami!

 

#4 Współczesny mistyk

http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/1,114873,5761453,Ukrainski_pisarz_nie_dostal_polskiej_wizy__bo_nie.html
http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/1,114873,5761453,Ukrainski_pisarz_nie_dostal_polskiej_wizy__bo_nie.html

 

Zanurzony w legendach i podaniach Taras Prochaśko równie dobrze porusza się w dziedzinie non-fiction („Z tego można zrobić kilka opowieści”) jak i w opowieściach osadzonych poza czasem. A nawet poza przestrzenią czy też w innych dziełach sztuki („Niezwykli”, „Inne dni Anny”) umieszcza niewiarygodne historie o metafizycznym wydźwięku. Posługuje się przy tym zdyscyplinowaną formą i precyzyjnym językiem. Mistyka to więc czy mistyfikacja? Nie ma to znaczenia, prawdziwą przyjemnością jest dać mu się zwieść.

 

tekst | Karolina Rospondek

Rate this post

Lubisz nas? Obserwuj HIRO na Google News