Fairycore – magiczna estetyka dla wielbicieli wróżek

Fairycore – magiczna estetyka dla wielbicieli wróżek
Źródło: Pinterest

Fairycore to zaczarowana estetyka w modzie oraz sztuce, dzięki której dziecięce marzenie o wyglądaniu jak wróżka jak i otaczaniu się magią w życiu może się spełnić. Poprzez lekturę tego artykuły dowiesz się wszystkiego o nurcie, jakim jest fairycore.

Fairycore – definicja i geneza

Fairycore (znane także jako fairy folk, faecore oraz faeriecore) to estetyka o motywie fantasy skupiająca się głównie wokół wróżek i elfickiej mitologii mająca na celu przeniesienie stylu wróżek na grunt rzeczywisty. Nazwa fairycore została wymyślona przez użytkowniczkę platformy Tumblr w latach 20. XXI wieku, która w ten sposób określiła osoby wyglądające jak współczesne wróżki. Ta bajkowa stylistyka wiąże się ze zjawiskiem fairykin, które definiuje osoby identyfikujące się jako wróżki. Fairycore czerpie inspirację z wszelakich opowieści dotyczących wróżek oraz przedstawieniem tych istot w folklorze celtyckim, szkockim, nordyckim, niemieckim, francuskim, amerykańskim, japońskim czy chińskim. Fairycore skupia się na czasie wiosennym, gdy piękno natury budzi się do życia.

W połowie okresu wiktoriańskiego po raz pierwszy zaobserwowano wielbicieli wróżek oraz zainteresowanie wszystkim, co określono później sformułowaniem fairy folk. W tamtym czasie elfy poświęcano balety, opery, wiersze, powieści, obrazy, ilustracje oraz grafiki, a także baśniowy podgatunek malarstwa wiktoriańskiego – Victorian Fairy Painting.

Oferta pracy w HIRO

Szukamy autorów / twórców kontentu. Tematy: film, streetwear, kultura, newsy. Chcesz współtworzyć życie kulturalne twojego miasta? Dołącz do ekipy HIRO! Kliknij tutaj, aby dowiedzieć się więcej


Fairycore – magiczna estetyka dla wielbicieli wróżek
„Spirit of the Night” – John Atkinson Grimshaw, 1879

Zachwyt wróżkami trwał do czasu II wojny światowej, ustępując stoickiemu realizmowi, aby ponownie powrócić na ekranach kin jak i karty powieści fantasy dla dzieci, młodzieży oraz dorosłych w latach 80. Trzecia fala fascynacji wróżkami przypadła na początek XXI wieku ze względu na pojawienie się animacji takich jak: „Winx Club”, „Barbie: Wróżkolandia”, „Bratz: Fashion Pixiez” i „Dzwoneczek”. Fairy folk ponownie wzbudza zainteresowanie, inspiruje oraz gromadzi nowe grono wielbicieli wróżek – znany teraz jako fairycore. Jest obecny nie tylko w szeroko pojętej sztuce, ale i w modzie.

Fairycore w sztuce

Fairycore – magiczna estetyka dla wielbicieli wróżek
The Captive Robin – John Anster Fitzgerald, 1864

Fascynację motywem wróżek zapoczątkowały szkockie i irlandzkie baśnie, sztuka autorstwa Williama Shakespeare’a – „Sen nocy letniej”, ilustracje Richarda Doyle’a oraz obrazy Johna Anstera Fitzgeralda, czyli prekursora wróżkowego nurtu w malarstwie nazywanego Fairy Painting lub Victorian Fairy Painting.

Fairycore – magiczna estetyka dla wielbicieli wróżek
The Fairy Queen Takes an Airy Drive in a Light Carriage – Richard Doyle, 1870

Przez lata wróżki i elfy były tematem przewodnim wielu dzieł sztuki. Artyści przedstawiali je w nowy sposób, nadając im cechy ludzkie lub czyniąc je mrocznymi. Od lat 80. estetykę fairycore najczęściej można zaobserwować w literaturze fantasy, zarówno dla dorosłych jak i dla młodzieży, zbiorach baśni, animacjach, serialach telewizyjnych dla dzieci oraz filmach fantasy, zwłaszcza adaptacjach.

Fairycore – magiczna estetyka dla wielbicieli wróżek
Kadr z animacji „Piotruś Pan”, 1953

Do grona pisarzy tworzących w nurcie fairy folk można zaliczyć J. R. R. Tolkiena („Kowal z Podlesia Większego”), Dianę Wynne Jones („Dom wielu dróg”), Neila Gaimana („Gwiezdny pył”), J. M. Barriego („Piotruś Pan i Wendy”), Holly Black, Patricię A. McKillip czy Robin McKinley. Kluczowymi filmami w duchu fairy folku są „Śpiąca królewna” (1959), „Labirynt” (1986), „Calineczka” (1994), „Dzwoneczek” (2009) oraz „Czarownica” (2014).

Wróżkowa estetyka obecna jest również w muzyce. Mianem fairycore music określa się przede wszystkim folkowe ballady artystów pochodzących z Irlandii bądź Szkocji. Jednym z najbardziej utożsamianych ze światem wróżek albumem jest „Victorialand” (1986) szkockiej grupy Cocteau Twins.

Fairycore w modzie

Dzięki tej eterycznej estetyce powstał magiczny styl dla osób, które fascynują się wróżkami bądź w dzieciństwie marzyły o wyglądaniu jak te baśniowe istoty. Moda dla współczesnych wróżek to wizualizacja natury oraz atmosfery czasu wiosennego.

Cechy charakterystyczne estetyki fairycore

Oto elementy, dzięki którym można rozpoznać styl tak zwanej współczesnej wróżki:

  • ubrania w kolorach pastelowych, ziemistych i leśnych,
  • wzorzyste lub przezroczyste tkaniny,
  • hafty,
  • bufiaste rękawy,
  • falbany oraz koronki,
  • kokardy i wstążki,
  • okulary o drucianej oprawie,
  • sukienki,
  • odkryte buty,
  • brokatowy, błyszczący, landrynkowy makijaż,
  • proste fryzury (rozpuszczone, warkocze, luźne upięcia włosów),
  • gorsety,
  • biżuteria z kamieniami szlachetnymi,
  • wianki,
  • ręcznie robione elfie uszy i skrzydła.

Motywy estetyki fairycore

Fairycore jest bogaty w motywy, dzięki który wzory na ubraniach noszonych przez wielbicieli wróżek są niepowtarzalne jak i bajkowe. Do najważniejszych tematów charakterystycznych fairycore należą:

  • delikatne pastele,
  • motyle,
  • magia,
  • kwiaty,
  • króliki,
  • skrzydła,
  • iskierki,
  • gwiezdny pył,
  • jelenie,
  • grzyby,
  • lasy, ogrody.

Tekst: M. M.

Zobacz także: Nowy album Florence + the Machine „Dance Fever” – bajka w 14 utworach

Nowy album Florence + the Machine „Dance Fever” – bajka w 14 utworach

5/5 - (3 votes)

Lubisz nas? Obserwuj HIRO na Google News