Czarny węgiel, kruchy lód

Rok 1999: detektyw Zhang Zili zajmuje się brutalnym morderstwem. Fragmenty ciała ofiary odnaleziono w przemysłowym transporcie węgla. W wyniku niebezpiecznego śledztwa ginie dwóch policjantów, kolegów detektywa. Sprawa pozostaje nierozwiązana. Zhang porzuca pracę w policji. W pięć lat później do bohatera – teraz pogrążonego w alkoholiźmie, nękanego wyrzutami sumienia ochroniarza dociera były partner z informacją o kolejnym, łudząco podobnym zabójstwie. I tym razem poćwiartowane zwłoki umieszczono w wagonach z węglem. Zhang na nowo podejmuje dochodzenie. Okazuje się, że obu zamordowanych mężczyzn było związanych z tą samą kobietą…

Czytając taki zarys fabuły łatwo możemy sobie wyobrazić Humpreya Bogarta w roli głównego bohatera, jako ostatniego sprawiedliwego i piękną,  femme fatale. Kobietę w typie Rity Hayworth – pociągającą, tajemniczą i niebezpieczną. Chociaż reżyser Yinan Diao („Uniform”, 2003, „Nocny pociąg”, 2007) przyznaje się do inspiracji najlepszymi tradycjami filmu noir, to jego wersja kryminalnej opowieści zawiera rysy o wiele bardziej indywidualne. Postać detektywa, stworzona przez Fana Liao (Srebrnym Niedźwiedź dla najlepszego aktora) to raczej typ antybohatera. Lata samotności i użalania się nad sobą sprawiają, że staje się niezdarny, otyły i strachliwy. To raczej desperacja i brak perspektyw na polepszenie losu skłaniają go do ponownego zajęcia się sprawą zabójstw, nie ambicja i chęć niesienia pomocy. Dama w opresji którą spotyka bohater jest wprawdzie obdarzona zjawiskową urodą, lecz reżyser zamiast piosenkarki w nocnym klubie robi z niej pracownicę pralni.

Diao posługując się dość schematycznym zarysem fabuły gra na skojarzeniach widzów – jego postaci są wielowymiarowe, balansują na granicy tragizmu i komizmu. Psychologiczny realizm postaci kontrastuje z często absurdalnymi sytuacjami, w jakich znajdują się bohaterowie.

Na ekrany polskich kin film wejdzie już 23 stycznia 2015. Tymczasem zobaczcie zwiastun!