CarpeDiem.gif

29 maja 2015

Znużeni, zmęczeni pracą i pogonią za szczęściem, stajemy się obojętni na otaczający nas świat. Co zrobić, aby nasze życie nie było pasmem udręk? O tym co ważne w życiu, przypomina artystka Maori Sakai w serii animowanych ilustracji.

Zatraceni w pędzie dzisiejszego świata i monotonii życia codziennego, radości szukamy w coraz to bardziej wyszukanych rozrywkach. Z dnia na dzień mniej lubimy nasze życie. Czasami nawet mocno wierzymy, że kolejne zero na koncie, nowy gadżet czy wybranie się na ekskluzywny event dadzą nam szczęście i sprawią, że chodź przez chwilę poczujemy sie usatysfakcjonowani. W ciągłym pędzie nie zaważamy momentu, w którym gonitwa tak bardzo nas pochłania, że przestaje być ona jedynie środkiem do osiągnięcia celu.

Nie od dziś wiadomo, że największe szczęście możemy odnaleźć w najprostszych rzeczach. Kierując sie głównym założeniem filozofii, której głównym zagadnieniem, było właśnie szczęście, a mianowicie Epikureizmem, powinniśmy każdego dnia starać się zauważać te małe momenty, które sprawiają nam przyjemność. Dla jednych może być to zapach porannej kawy unoszący się w kuchni, dla innych szum liści kołyszących się na wietrze bądź stukot kropel deszczu o parapet.

Przywiązując większą uwagę do drobnostek, które nas cieszą, maksymalizujemy w ten sposób ogólny poziom odczuwania szczęścia, a co za tym idzie – sprawiamy, że marzenie, do którego tak dążymy, staje się realne.

O tym, że warto czasem przystanąć na moment i oddać się chwili przypomina japońska ilustratorka Maori Sakai. Autorka poprzez przepięknych swoje urocze gify ukazała te niezwykłe momenty dnia codziennego. Niektóre z nich są proste i oczywiste, inne zaś nieco dziwne, stylem przypominające inspiracje Monthy Pythona.

Jak sama stwierdza: „Piękno zawarte jest w przyrodzie i codziennych doświadczeniach. Myślę, że większość ludzi swoje szczęście uzależnia od innych bądź od ilości posiadanych pieniędzy. Ja myślę, że szczęście zależne jest od stanu umysłu”.

Zgadzając się w stu procentach z Maori Sakai życzę sobie i innym, aby w tym konsumpcjonistycznym świecie nauczyć się jeszcze zatrzymać się na moment i docenić piękno tkwiące w małych rzeczach.