Już 26 lutego w warszawskim Muzeum Narodowym zostanie otwarta wyjątkowa wystawa stu pięćdziesięciu prac Olgi Boznańskiej. Będziemy mieli okazję poznać bliżej najważniejszą artystkę okresu polskiego modernizmu.
Olga Boznańska urodziła się w Krakowie 15 kwietnia 1865 roku jako córka polskiego inżyniera i Francuzki zafascynowanej sztuką. Od najmłodszych lat wykazywała talent malarski, jednak w czasach jej dzieciństwa i młodości drzwi uczelni artystycznych pozostawały zamknięte dla kobiet. Z tego powodu przez całe życie pobierała nauki na prywatnych kursach i od indywidualnych mistrzów. Pierwsze kroki w kierunku swojego powołania mała Olga stawiała pod okiem matki, która uczyła ją rysunku. Następnie trafiła pod opiekę Kazimierza Pochwalskiego i Józefa Siedleckiego. Kiedy miała dwadzieścia jeden lat wyjechała do Monachium, aby studiować w prywatnych szkołach Karla Kricheldorfa i Wilhelma Dürra. To właśnie tam zaczął wykształcać się jej indywidualny styl i tam otworzyła pierwszą pracownię. W 1898 roku wyjechała do Paryża, z którym była związana aż do śmierci w 1940 roku.
Boznańska przeszła do historii również jako portrecistka. Inspirowała się Velazquezem, Manetem, Malczewskim i Pankiewiczem. Mylnie łączona z impresjonizmem, unikała plenerów. Jej znakiem rozpoznawczym są postacie malowane w pomieszczeniach, najczęściej we wnętrzu jej własnej pracowni, czasami na tle okna. Jej najsłynniejsze dzieła to m.in. Dziewczynka z chryzantemami (1894) i Portret malarza Paula Neuena (1983).
Chociaż pod koniec życia jej gwiazda powoli bladła, Olga Boznańska zapisała się wielkimi literami w kanonie polskiego malarstwa. Była znana i ceniona poza krajem, a jej nazwisko nadal jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych polskich nazwisk wśród sympatyków sztuki na całym świecie.
Wystawa prac artystki rozpocznie się 26 lutego i potrwa do 2 maja. Wcześniej można ją było oglądać w Muzeum Narodowym w Krakowie.
tekst | Lena Dzik
