Blue Whale Challenge: czy śmierć przychodzi z drugiej strony kabla?

Nie będę ukrywał — podczas tłumaczenia listy przez plecy przeszedł mi dreszcz grozy. Tajemniczy opiekunowie, obserwują, oceniają i powoli zmieniają życie tak zwanego gracza w koszmar. Koszmar, do którego scenariusz mógłby napisać zarówno Orwell, jak i Lovecraft.

Czy jednak to tylko czcza gadka, jaką matki mogą straszyć swoje niesforne pociechy? Czy może rzeczywiście bliżej nieokreśleni oni, wraz z momentem przystąpienia do gry biorą życia wielorybów w swoje ręce, by w krótkim czasie, mocą swojej decyzji te życia zakończyć?

Na takie pytanie próbował znaleźć odpowiedź dziennikarz radia Wolna Europa. Wykreował on, w związku z tym, fałszywe konto na serwisie VKontakte, które zawierało rzekomą tożsamość 15-letniej dziewczynki. Dołączył do gry. Jakiś czas później odezwał się do niego jeden z opiekunów. Po kilkukrotnym zadaniu pytania o świadomość konsekwencji, z jakimi wiąże się udział w wyzwaniu, pozwolił mu wejść do rozgrywki. Dziennikarz próbował wykonać pierwsze z zadań, wysyłając opiekunowi wykreowane za pomocą photoshopa zdjęcie wyciętego na ręce f57. Opiekun zwęszył mistyfikację i prawdopodobnie przestraszył się, ponieważ od tamtego momentu kontakt z nim się urwał. Czyżby, pomimo że świadomy całej swojej wszechmocy, obawiał się interwencji organów ścigania?

Żeby uniknąć zarzutu podchodzenia do całej sprawy ze zbyt dużą pobłażliwością, podam inny przykład próby wniknięcia w grę osoby z zewnątrz. Nieoficjalnie mówi się o bliżej nieznanym mężczyźnie z Rumunii, który po rozpoczęciu samobójczej rozgrywki, napisał do opiekuna, że pragnie się wycofać. Podobno dostał informację zwrotną zawierającą dane osobowe jego i jego rodziny, adres ich zamieszkania oraz groźbę śmierci. Czy jest to tylko konfabulacja? Jeśli nie, to jak sytuacja się skończyła — nie wiadomo.

Jedno jest pewne — nie istnieje żaden dowód na bezpośrednią działalność grupy nazwanej oni w środowisku niebędącym wirtualnym.

Dlaczego?
Oto pierwsze pytanie jakie nasunęło mi się na myśl, kiedy pierwszy raz usłyszałem o Blue Whale Challange. Dlaczego młodzi ludzie dobrowolnie wchodzą do gry ze świadomością, że zakończy się ona ich śmiercią?

Odpowiedzialność spoczywa, jak to zwykle bywa, na barkach całego społeczeństwa. Osoby biorące udział w wyzwaniu to zazwyczaj dzieci w wieku 10-15 lat, obojga płci. Wedle rosyjskich psychologów, zarówno przed nawiązaniem kontaktu z opiekunami, jak i podczas rozgrywki są one ze swoimi problemami same. Tragiczny koniec następuje najczęściej tylko dlatego, że nikt z zewnątrz nie wiedział nic, o tym co robią.

Oczywiście, bezpośrednią winę należy zrzucić na zwyrodniałych psychopatów, którzy wpadli na pomysł samobójczej gry. Uważam jednak, że to wierzchołek lodowej góry. Uderzyć się w pierś za zaistnienie problemu powinni zarówno NIEUDOLNI w swoich rolach rodzice, jak i NIEWYDOLNE instytucje państwowe i społeczne. Czy to zrobią? Czy zaczną reagować? Dowiemy się zapewne niedługo.