7 artystów, którzy przemienili złamane serca w sztukę

Obraz przedstawiajacy dwie kobiety trzymające się za ręce

Walentynki nie wszystkim z nas kojarzą się z radością i szczęśliwymi chwilami spędzonymi z drugą połówką.

Złamane serca i wyśnione miłości to część bolesnej rzeczywistości, która nie zawsze jest usłana różami. Ból i smutek po zawodzie miłosnym znali również artyści. Oto wspaniała siódemka, która przekuła swój żal w fantastyczne dzieła sztuki

1. Frida Kahlo

Obraz zranionego jelenia z twarzą Fridy Kahlo

Jedna z najsłynniejszych malarek na świecie miała kiedyś powiedzieć, że wydarzyły się w jej życiu dwa poważne wypadki – wypadek samochodowy oraz Diego Rivera. Kahlo i Riverę, który był nie tylko jej mężem, ale i artystą po fachu, łączył burzliwy związek. Prawie 10 lat po ślubie Rivera rozpoczął romans z siostrą swojej żony, co przelało szalę rozpaczy i doprowadziło do rozwodu. Po raz drugi artyści rozwiedli się w 1939 roku, w tym samym roku, kiedy Kahlo namalowała obraz Dwie Fridy. Mistrzowskie płótno przedstawia dwa autoportrety: Kahlo kochaną przez Riverę i Kahlo porzuconą przez męża. Jedna postać ma całe, nienaruszone serca, natomiast druga trzyma nożyczki ociekające krwią, a dziura w klatce piersiowej odsłania resztki okaleczonego serca. Inne małe dzieła, takie jak Little Deer (1946), mogą również odnosić się do ciężkiej sytuacji w związku, jak i cierpienia fizycznego związanego z wielokrotnymi operacjami, które przeszła w swoim życiu Frida.

2. Edward Munch

Obraz kobiet twrzymającej się za głowę. ubranej na biało

Norweski symbolista Edward Munch często szukał inspiracji artystycznych w swoich emocjonalnych udrękach. Choroba, problemy egzystencjalne i przedwczesna śmierć bliskich i nieszczęśliwe romanse. W połowie lat 80. XIX wieku, kiedy Munch miał dwadzieścia kilka lat, zaczął w tajemnicy spotykać się z Millie Thaulow, starszą, zamężną kobietą. Początkowe zauroczenie głęboko odbiło się na psychice artysty, kiedy jego kochanka zerwała ich relację. Płótno Popioły (1894) bada właśnie ten motyw: triumfująca kobieta stoi pośrodku płótna, podczas gdy mężczyzna w agonii zostaje odsunięty na bok. Szczątki drewnianej belki łączą dwie postacie, nawiązując do już ledwo tlącej się, ale kiedyś ognistej miłości.

3. Marina Abramovic i Ulay

Zdjęcie WIelkiego Muru

Niedługo po spotkaniu w 1975 roku Marina Abramovic i Ulay zaczęli współpracować przy spektaklach inspirowanych fizycznością, intymnością i dynamiką płci w ich związku. In Breathing in / Breathing out (1977), artyści zamykają sobie wzajemnie usta na prawie 20 minut, podczas gdy tylko wspólny oddech utrzymuje ich jeszcze przy życiu. Kilka lat później przyszedł czas na ich najbardziej ambitne dzieło: przejście Wielkiego Muru przez każdego z nich z innej strony i ostateczne spotkanie się pośrodku. Ale w 1988 roku, kiedy nadszedł czas, aby zrealizować pomysł, związek artystów się rozpadł. Mimo wszystko, artyści zgodnie z planem przemierzyli w sumie 2500 kilometrów. Kiedy znaleźli się u celu, zakończyli związek, po czym zdecydowali się iść jeszcze dalej – samotnie – tak samo, jak w rzeczywistości.

4. Sophie Calle

Zdjęcie kobiet trzymającej list

Kiedy francuska artystka konceptualna Sophie Calle otrzymała od swojego chłopaka wiadomość o zerwaniu, nie wiedziała, że zostanie to inspiracją dla jej następnego projektu. Na Biennale w Wenecji w 2007 r. Calle zaprezentowała wyczerpującą, hipnotyzującą analizę listu jej byłego, zatytułowaną: Dbaj o siebie. Dzieło posłużyło artystce się jako forma terapii w silnych uczuciach szoku i smutku, który zwykle pojawia się po niespodziewanym zerwaniu. Calle zaprosiła do projektu 107 kobiet, które zanalizowały je, zatańczyły, zaśpiewały i oceniły list, wykorzystując przy tym swoją fachową wiedzę. Został uznany winny przez sędzinę, szalony przez psychiatrę sądowego itd. A piosenkarki takie jak Feist i Laurie Anderson przemieniły nawet słowa jego listu muzykę.

5. Felix Gonzalez-Torres

Puste łóżko

Artysta konceptualny Felix Gonzalez-Torres po raz kolejny opisał swoją pracę jako ogromną współpracę z publiką. Elementy jego instalacji miały być dotykane, rozwarstwione czy zabrane do domu, gdyż problemy społeczne, które adresował w swoim dziele artysta, były silnie związane z interakcją międzyludzką. Najbardziej znaczącym elementem projektu, było zamontowanie łóżka na 24 billboardach w Nowym Jorku. Okazały się puste, zmiętoszone i wciąż wyczuwalne w nich były wrażenia dwóch ciał: głębokie, miękkie wgłębienia w poduszkach przypominających chmurę. Gonzalez-Torres wykonał tę pracę w tym samym roku, kiedy jego partner, Ross Laycock, zmarł na chorobę związaną z AIDS. Dzieło odzwierciedla osobistą krzywdę artysty i emocje takich jak miłość, intymność i samotność, a także komentuje politykę wokół kryzysu AIDS.

6. Francis Bacon

Obraz przedstawiający pozwijanego człowieka

Angielski malarz Francis Bacon stworzył niektóre z jego najbardziej ekspresyjnych obrazów w odpowiedzi na samobójstwo jego długoletniego kochanka, George’a Dyera w 1971 roku. Bacon wcześniej uratował Dyera przed próbą samobójczą, ale nie tym razem… Seria tryptyków przedstawiająca splątane, cierpiące ciało przedstawiające Dyera oraz poczucie winy i niewyrażalny żal Bacona.

7. Lee Krasner

Obraz ekspresjonistyczny

W latach 1959-1962 malarka nurtu abstrakcyjnego ekspresjonizmu Lee Krasner wykonała serię ogromnych, mrocznych, burzliwych kompozycji, nazywanych czasami Nocnymi podróżami. Serię zaczęła tworzyć na kilka lat po śmierci swojego męża, słynnego Jacksona Pollocka, który zmarł w wypadku samochodowym. Płótna te wyrażają właśnie odurzającą mieszankę złamanego serca i wyzwolenia. Pomimo cierpienia po śmierci męża, Krasner została także uwolniona od cienia Pollocka i bólu, który sprawiały jej jego nieustanne zdrady.

Tekst: Amelia Zajączkowska

Rate this post