24 pytania do zespołu, który sam nie wie, jak powstał: Superhuman Like Brando

Nikt nie wie, jak to się stało, że powstał zespół Superhuman Like Brando. To się po prostu wydarzyło. To było zrządzenie losu.

Superhuman Like Brando to trzech facetów, którzy tworzą polską muzykę alternatywną — gitarzysta i wokalista Dawid Karpiuk (wcześniej grał w LSD Project), basista Wojtek Traczyk (grał m.in. z Peterem Brötzmannem, Janem Młynarskim i Warszawskim Combo Tanecznym) oraz perkusista Łukasz Moskal (znany ze współpracy z Katarzyną Nosowską, Justyną Steczkowską i Moniką Brodką).

Na trwającym prawie godzinę debiutanckim albumie znajdziemy chwytliwe refreny, rock’n’rollowe melodie oraz grunge’owy sznyt. Ta mieszanka wybuchowa to kawał dobrej roboty. Utwory Superhuman Like Brando to spacer po nocnej Warszawie, opowieści o miłościach, tęsknotach i nadziejach, zagrane raz z niemal dreampopową czułością, a raz z rockową furią.

Czytaj również: Ładne piosenki i wp*erdol. Superhuman Like Brando zdradzają 5 powodów, dla których ich płyta nie miała prawa się ukazać

– Imię i nazwisko:

Łukasz Moskal

Wojtek Traczyk

Dawid Karpiuk

– Miesiąc urodzenia:

Łukasz: Luty

Wojtek: Lipiec

Dawid: Październik

– Muzyka to dla mnie:

Łukasz: Komunikacja, miłość, radość, pasja, płacz, styl, praca, zabawa, reakcja.

Wojtek: …bardziej ja dla niej

Dawid: Miłość.

– Kiedy chcę napisać piękny utwór, udaję się (w jakie miejsce?):

Łukasz: Nigdy nie pomyślałem w ten sposób, że chciałbym napisać piękny utwór, tym bardziej udawać się w tym celu do specjalnego miejsca.

Wojtek: W głąb.

Dawid: Do kuchni.

– Moja muzyka ma kolor:

Łukasz: Nie wiem, czy moja muzyka ma kolor, ale jakby miała, to byłby to niebieski.

Wojtek: Zależny od tonacji.

Dawid: Czarny i biały.

– Do tworzenia inspiruje mnie:

Łukasz: Otoczenie, odczucia.

Wojtek: Kawa.

Dawid: Same nieszczęścia.

– Mój styl muzyczny określiłbym, jako:

Łukasz: Dobry styl.

Wojtek: Nie określiłbym.

Dawid: Pioseneczki.

– Chciałbym współpracować z:

Łukasz: Ludźmi dobrymi, mądrymi, z pasją.

Wojtek: SHLB.

Dawid: Moskalem i Traczykiem.

– Swoją muzyką chcę przekazać:

Łukasz: To, że mogą odnaleźć w tym to, czego potrzebują, ale muszą być cierpliwi i otwarci 😉

Wojtek: Wszystko.

Dawid: Opowiadać historie.

– Internet to dla mnie:

Łukasz: Super narzędzie dla mądrych ludzi.

Wojtek: Świadomość, która, na razie się nie ujawnia.

Dawid: Mhm.

– Główną cechą mojej osobowości artystycznej jest:

Łukasz: Sprzeczność, kreatywność, jeśli mogę tak o sobie powiedzieć, bo mi niewypada.

Wojtek: Zanurzenie.

Dawid: Jestem niezrównoważony emocjonalnie i trzymam gitarę, nie tak jak trzeba.

– 5 piosenek z mojej playlisty to:

Łukasz: Pytanie kłopotliwe, tylko 5? To się zmienia cały czas, ale jak miałbym podać na obecną chwilę to:

• Radiohed – Identikit
• Thom Yorke – Unmade
• Laura Marling Lump and Mike Lindsay – Curse of the Contemporary
• Idles – Danny Nedelko
• Liima – 1982

Wojtek:

• John Frusciante – Going Inside
• Morphine – Cure For Pain
• Architecture In Helsinki – Wishbone
• Edward Sharpe and the Magnetic Zeros – Please
• La Monte Young – Well Tuned Piano

Dawid:

• Mac Miller – What’s The Use?
• Yeah Yeah Yeahs – Thirteen
• Gallows – In The Belly Of A Shark
• Spinnerette – Cupid
• Mark Lanegan & Duke Garwood – With Animals
• Smashing Pumpkins – 1979

– Nie wyobrażam sobie życia bez:

Łukasz: Wody, natury, ludzi, których bardzo kocham.

Wojtek: Kawy.

Dawid: Staszka.

– Morze czy las:

Łukasz: Las przy morzu.

Wojtek: Las.

Dawid: Może być las. Najchętniej taki, w którym dziki zabiły wszystkich polujących.

– Epoka, do której należę:

Łukasz: Współczesność.

Wojtek: Post.

Dawid: Nie wiem, do jakiej należę, ale ubolewam, że obecnie trwa epoka faszystowsko-katolicka i nie chce się skończyć.

– Film/i lub książką, które wywarły na mnie wrażenie ostatnio:

Łukasz: The Ballad of Buster Scruggs Braci Coen / Krótki przystanek w drodze z Auschwitz Görana Rosenberga.

Wojtek: Yann Martel Ja.

Dawid: Kolej Podziemna.

– Moda jest dla mnie ważna/nie ważna, ponieważ:

Łukasz: Nie wiem, kojarzy mi się z naśladownictwem, choć pewne rzeczy robimy podświadomie i nie mamy na to wpływu, ale warto być na czasie, świadomym, co się dzieje, wtedy można mądrze wybierać, co się chce, gdyby nie moda rozwój byłby pewnie wolniejszy, więc uważam, że jest ważna w zależności, kto ją kreuje.

Wojtek: Nie ważna, ale dla kogo innego może być najważniejsza. Nie wartościuję jej. Po prostu dla mnie nie jest.

Dawid: Wszystkie moje koszulki wyglądają tak samo.

– Moje pasje:

Łukasz: Pasjonują mnie programy Davida Attenborough’a.

Wojtek: Wspinanie i spadanie.

Dawid: Muzyka, pisanie, czytanie, włóczenie się z psem. Chemia.

– Nie zastanawiam się nad:

Łukasz: Zawsze się zastanawiam.

Dawid: Nad wszystkim się zastanawiam.

– Cisza to dla mnie:

Łukasz: Cisza.

Wojtek: Nie mam pojęcia co. Raczej mam wrażenie, że jak jest cicho, to mogę usłyszeć rzeczy, które do tej pory coś zagłuszało.

Dawid: Jak wszyscy ucichną i dla odmiany mój mózg zaczyna wrzeszczeć.

– Przed występem boję się, że:

Łukasz: Nie boję się.

Wojtek: Raczej się nie boję, tylko słucham, jaka będzie muzyka. A jak już jest, to się zanurzam i reaguję.

Dawid: Że coś spierdolę i Traczyk z Moskalem będą się za mnie musieli wstydzić.

– Słowa, których nadużywam:

Łukasz: Nie nadużywam słów.

Wojtek: Ja.

Dawid: Kurwa.

– W muzyce nie lubię:

Łukasz: Nieszczerości.

Wojtek: Kłamania.

Dawid: Udawania.

– Moje motto to:

Łukasz: Umrzeć spokojnie, szybko i bezboleśnie.

Wojtek: Pij mleko, albo cokolwiek innego.

Dawid: Cudy są tak dziwaczne, że raz są smaczne, a raz niesmaczne.

Tekst: Kasia Tilda Frąckowiak
Zdjęcie wyróżniające: Adam Tuchlinski