10 filmów z motywem zaburzeń psychicznych

Przed Wami zestawienie 10 intrygujących filmów, w których bohaterowie cierpią na zaburzenia psychiczne. Jakie? Sprawdźcie!

Smak wiśni (1997)

Jeden z ulubionych filmów kanadyjskiego reżysera, Xaviera Dolana. Opowieść o mężczyźnie, który samotnie jeździ po obrzeżach Teheranu, poszukując kogoś, kto pomógłby mu w samobójstwie. Zdeterminowany bohater jest w stanie nawet zapłacić przyszłemu pomocnikowi. Film trwa ledwo ponad półtorej godziny, długie ujęcia i oszczędne dialogi sprawiają, że podróż w którą nas zabiera może wydawać się surowa. Jednak w trakcie toczy się polemika na temat życia i prawa do jego odbierania. Złota Palma w Cannes.

Ja, Olga Hepnarova (2016)

Film oparty na prawdziwej historii młodej i zagubionej prażanki, która została skazana na śmierć za umyślne wjechanie ciężarówką w przystanek. Wyrażony w czarno-białych kadrach świat Olgi podkreśla jej brak przystosowania do życia. Wstanie z łóżka, pójście do szkoły, czy znalezienie pracy to wyzwania, których nie jest w stanie podjąć. Nie potrafi zbudować trwałej relacji z rówieśnikami, ograniczając się jedynie do krótkich romansów z kobietami. Przed popełnieniem zbrodni, Olga pisze list, w którym wyraża swój ból i brak chęci do życia.

Szukamy autorów / twórców kontentu. Tematy: film, streetwear, kultura, newsy. Chcesz współtworzyć życie kulturalne twojego miasta? Dołącz do ekipy HIRO! Kliknij tutaj, aby dowiedzieć się więcej

Helen (2009)

Myślisz, że tu chodzi o miłość? Nic nie możesz zrobić – takie słowa słyszy partner Helen od jej byłego męża, który nie poradził sobie z jej chorobą. Jeden z cięższych, obrazujących depresję filmów, jakie widziałem. I chyba nie za bardzo rozreklamowany. Helen jest nauczycielką muzyki, której życie wywraca się do góry nogami, kiedy zapada na kliniczną depresję. Niewiele w nim jest romantyzmu czy pięknych sentencji. Na pierwszym planie rozgrywa się natomiast tragedia chorej Helen i jej sfrustrowanej rodziny, która chociaż chce, nie potrafi pomóc i zrozumieć bohaterki.

Miłość Larsa (2007)

Grany przez wąsatego Goslinga Lars z jednej strony jest ciepłą osobą, gotową pomóc każdemu, pojawiającą się punktualnie w pracy – generalnie, przykładny obywatel. Z drugiej strony jednak mieszka w urządzonym garażu, przed wspólnymi posiłkami z bratem i jego żoną (którzy są jego jedyną rodziną) zapiera się rękami i nogami, a flirty koleżanki z pracy zbywa krępującym uśmiechem. Lars spędza wolny czas wyłącznie we własnym towarzystwie, wzbraniając się choćby przed przypadkowym dotykiem. Nagle w jego życiu (ku zdziwieniu bliskich) pojawia się kobieta, która jest… sztuczną lalką zamówioną z sieci.

Control (2007)

Chyba każdy przeżył przynajmniej jeden smutny wieczór, słuchając Love Will Tear Us Apart. W Control poznajemy intensywną, ale także tragiczną historię Iana Curtisa, wokalisty Joy Division, która zakończyła się samobójstwem artysty. Fabuła porusza wszystkie aspekty – euforyczne uniesienie spowodowane nagłym sukcesem, narkotyki, romans z fanką, osamotnienie, liczne załamania nerwowe i pogłębiającą się depresję. Czarno-biały film został wyreżyserowany przez fotografa, Antona Corbijna.

Godziny (2002)

Choć w filmie pojawia się postać Virginii Woolf, nie ma on nic wspólnego z biografią. Jest to jedynie pretekst, do sportretowania samotnych i nieszczęśliwych kobiet, żyjących wiele lat po śmierci artystki. Spotykamy w nim kobiety, które na pierwszy rzut oka mają wszystko – mężów, przyjaciół, dzieci… Jednak ich życia wydają się przepełnione dramatyczną pustką, która jednego dnia może eksplodować.

Dusza i ciało (2017)

Na pewno jedno z najoryginalniejszych love story, jakie widziałem. Endre jest dyrektorem rzeźni z niesprawną ręką, który co dzień samotnie zasypia przed telewizorem. Maria pojawia się w jego zakładzie jako pracownica działu kontroli mięsa. Jest skrajnie aspołeczna i nawet najbardziej przypadkowy dotyk ją paraliżuje. Nagle okazuje się, że oboje śnią ten sam sen. Wyjątkowo piękne kadry i muzyka. Kolejny dowód na to, jak fascynujące jest kino europejskie.

Całe życie z wariatami (2009)

Znany, hollywoodzki psychoterapeuta, który przekonuje gwiazdy o wartości życia sam traci w nie wiarę. Po śmierci żony odurza się trawą i alkoholem, by budzić się w garniturze i wracać do swojego gabinetu. Wszystko nabiera nieoczekiwanego tempa, kiedy jego pacjenci mają coraz większe problemy emocjonalne. Momentami zabawna, momentami smutna historia o tym, że wszyscy jesteśmy tylko ludźmi.

Wstyd (2011)

Jakie problemy może mieć przystojny, dobrze zarabiający i mieszkający w Nowym Jorku mężczyzna? Wstyd w 2011 roku okazał się być szokującym obrazem seksoholizmu. Sam Fassbender, który wcielił się w główną rolę przyznał, że przed przeczytaniem scenariusza nie miał pojęcia, jak straszne może być to uzależnienie. Filmowy Brandon nie panuje nad własnym popędem, co uniemożliwia mu tworzenie normalnych relacji damsko-męskich. W najmniej oczekiwanym momencie pojawia się jego siostra.

Mechanik (2004)

Genialna rola Christiana Bale’a, który wciela się w rolę cierpiącego od roku na bezsenność, Trevora. W wyniku zaburzenia bohater przestaje odróżniać fikcję od rzeczywistości, przez co porusza się między światami, nie rozumiejąc tego, co się wokół niego dzieje. Już świta. Znów się budzę. Nie, to nie jest dobre określenie – ja wcale nie spałem. Dużą rolę odgrywa mroczny, potęgujący problematykę bezsenności klimat filmu.

Autor artykułu: Mateusz Sidorek