5 włoskich filmów, które trzeba znać 🎬🇮🇹

Nie jest to wybór oczywistych pozycji kina włoskiego w klasycznym rozumieniu. Gdybyśmy chcieli zrobić zestawienie włoskich filmów, które trzeba znać, to ten artykuł musiałby być jednym z najdłuższych w całym internecie. Polecamy kilka filmów, które warto znać oprócz pozycji obowiązkowych z Fellinim na czele.

1 ,,Mine vaganti. O miłości i makaronach’’ 2010 reż. Ferzan Özpetek

Włochy – tragikomedia romantyczna (wł. Mine vaganti)

Dobry film rozrywkowy z dramatycznym plot twistem w tle. Tomassso przyjeżdża z Rzymu do rodzinnej posiadłości w małym włoskim miasteczku, żeby wyznać ojcu, typowemu macho, że jest gejem. Uprzedza go jednak starszy brat Antonio, na co dzień pracujący z głową rodziny w fabryce makaronu, której są właścicielami. Na skutek wyznania ojciec nie tylko postanawia wydziedziczyć syna, ale też ma zawał, co stawia Tomassa w ciężkiej sytuacji. Film częściowo rozprawia się z pokutującym w Italii modelem rodziny – wielopokoleniowej, hetero normatywnej i patriarchalnej, ale robi to z dużą lekkością. Bonusowo dużo stereotypowej (acz bardzo ładnej) włoskości.

Szukamy autorów / twórców kontentu. Tematy: film, streetwear, kultura, newsy. Chcesz współtworzyć życie kulturalne twojego miasta? Dołącz do ekipy HIRO! Kliknij tutaj, aby dowiedzieć się więcej

2 ,,Jestem miłością’’ 2009 reż Luca Guadagnino

Włochy – melodramat (wł. Io sono l’amore, 2009)

Emma (w tej roli niezastąpiona Tilda Swinton) przynależy do włoskiej klasy wyższej, mieszka z mężem w wysmakowanej willi w Mediolanie i wiedzie, zdawać by się mogło, spokojne i szczęśliwe życie, upływające na ekskluzywnych bankietach, zakupach i sporadycznym kontakcie z dorosłymi już dziećmi. Wszystko zmienia się, gdy poznaje przyjaciela syna – Antonia, który sprawi, że wyjdzie ze swej roli układnej mieszczanki. Ten nawiązujący do Flaubertowskiej ,,Pani Bovary’’ obraz zachwyca niespieszną narracją, sensualnym portretowaniem bohaterki i niespodziewanym zakończeniem, a także wnętrzami i kostiumami.

3 ,,Nocny portier’’ 1974 reż. Liliana Cavani

Włochy (wł. Il portiere di notte)

Film dla miłośników psychoanalizy, a przy tym bardzo mocny obraz, gdzie fetysze seksualne i przemoc psychiczna mieszają się z historią II wojny światowej. Max jest byłym oficerem SS, pracuje w jednym z ekskluzywnych wiedeńskich hoteli jako nocny portier, a jednocześnie wraz z innymi byłymi nazistami eliminuje wszystkich, którzy byliby w stanie zidentyfikować ich jako oprawców. Pewnego dnia do hotelu w którym pracuje przyjeżdża wraz z mężem Lucia (Charlotte Rampling), którą w obozie zagłady wykorzystywał seksualnie w perwersyjny sposób, jednocześnie chroniąc przed śmiercią. Początkowo przestraszona kobieta lgnie do swojego dawnego oprawcy, a gdy mąż wyjeżdża służbowo przeprowadza się do niego. Para zaczyna wieść życie gdzie przemoc miesza się z szaleńczym przywiązaniem. Głęboko humanistyczny film o zakamarkach ludzkiej psychiki. 

www.filmstarts.de

4 ,,Passione’’ 2010 reż. John Turturro

USA / Włochy – historyczny muzyczny

Niezwykły musical. John Turturro, Amerykanin włoskiego pochodzenia zabiera widza w półtoragodzinną podróż po Neapolu, pokazując miasto za pomocą muzyki. Nie jest to jednak nudnawy zlepek ludowych brzmień, a zaaranżowane fabularnie historie prostych ludzi – o dziwkach, bękartach, oszustwie, pożądaniu, a także patronie miasta – św. Januarym. Nie jesteśmy może najzagorzalszymi fanami folkloru, ale ,,Passione’’ to film szalenie rytmiczny i oryginalny.

5 „Cuda” 2014 (wł.Le meraviglie)  reż. Alice Rohrwacher

Włochy/Niemcy/Szwajcaria – dramat 

Dobrze przyjęty na tegorocznym festiwalu w Cannes film Alice Rohrwacher, który do polskich kin wejdzie już 14 listopada, kręci się wokół 12-letniej Gelsominy. Dziewczynka jest córką pary emigrantów, co ciekawe nie ekonomicznych, a ideologicznych. Jej rodzice postanowili porzucić życie w zgiełku w swoich krajach (ojciec jest Niemcem, matka Francuzką), aby prowadzić ekologiczne gospodarstwo na południu Włoch.

Ich skrajna niepraktyczność (mimo, że są na skraju bankructwa kupują żywego wielbłąda, ponieważ ojcu wydaje się to zabawne) sprawia, że głową rodziny staje się najstarsza z córek, opiekująca się trójką młodszego rodzeństwa, i zdziecinniałą ciotką-hipiską. Pewnego dnia dziewczynka widzi reklamę telewizyjnego talent show skierowanego do rolników i postanawia ratować podupadające gospodarstwo zgłaszając do programu swoją rodzinę… Połączenie odpowiedzialności i naiwności głównej bohaterki, w zestawieniu z niefrasobliwością dorosłych, mających głowy pełne idei i haseł, ale nie radzących sobie w życiu to mocna i bardzo prawdziwa mieszanka. Wróżymy zaledwie 33-letniej Alice Rohrwacher wielką karierę. I polecamy ,,Cuda’’.

Czytaj też: 7 rosyjskich filmów, które trzeba zobaczyć

7 rosyjskich filmów, które trzeba zobaczyć

Tekst | Helena Łygas